บทที่ 3 : Team & Theme
หลังจากได้รับภารกิจผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวทันที เพราะว่าภารกิจการรวมตัวกับ Slayer คนอื่นให้ได้ 5 คนเพื่อจัดทีม
ปี๊บๆ ปี๊บๆ ปี๊บๆ... โทรศัพท์มือถือผมดังขึ้นมา คนที่โทรมาหาผมคือกรกฎ หนึ่งใน Slayer และเพื่อนของผมเอง
"ไง ได้รับภารกิจรึยัง" กรกฎถามเสียงใส
"อือ แล้วเอาไงดีละ" ผมถามกลับ
"เอางี้นะ รวมตัวกัน 3 คนก่อน เอาเป็นที่ BTS สยามละกัน" กรกฎบอกที่นัดหมาย
"ได้ งั้นอีกสามสิบนาทีเจอกันนะ เอาเป็นบันไดใกล้ๆซอย 5 ละกันนะ" ผมระบุให้ชัดเจนขึ้น
"อื้ม แค่นี้นะ... ปี๊บ....." กรกฎวางสายไป
ผมเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่น เห็นมีนกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่จึงบอกไปว่า
"มีน พี่ไปข้างนอกหน่อยนะ"
"หืมมม ไปไหนอะค่ะ" มีนถาม
"สยามนะ เย็นๆจะกลับนะ"
"แล้วข้าวเย็นละ หรือจะเอาเป็นสั่งมาทานอีก?"
"อ๊ะ อย่าเชียวนะ เงินของพี่เดือนนี้แทบไม่เหลือแล้วนะ เพราะเธอเอาแต่สั่งของแพงๆน่ะ"
"เอ๋~~~ ก็หนูทำอาหารไม่เป็นนี่นา" น้องสาวตัวแสบทำหน้าตาออดอ้อน
"ก็ได้ๆ เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเอง"
"ค่า~~~ กลับไวๆน้าค้า~~~"
ผมมาถึงที่นัดก่อนเวลาประมาณ 5 นาที กรกฏเป็นคนตรงต่อเวลามาก ขาดนิดเกินหน่อยไม่ได้ เธอจึงยังไม่มาถึง ส่วนจักรเองก็คงมาถึงในเร็วๆนี้ ผมยืนดูข้อความเสนอโปรโมชั่นต่างๆในกล่องขาเข้าของผมไปเรื่อยๆเพื่อฆ่าเวลา ทันใดนั้นเอง
"ไง นายเองก็เป็นเหมือนผมสินะ ...โอ โนะ ฮาเนะ"
ผมหันไปมองตามเสียงนั้น มีเด็กผู้ชายผมสีฟ้ายืนอยู่ แบกอะไรซักอย่างที่รูปร่างเหมือนไม้พลองไว้บนหลัง เพียงแค่มันถูกห่อไว้เท่านั้น
"เมื่อกี้ นายเรียกฉันว่าไงนะ" ผมถามเพื่อความแน่ใจ
"โอ โนะ ฮาเนะ [王の羽根] ...คมดาบแห่งกษัตริย์ไงละ"
"อ... น... นายคือ Slayer งั้นเหรอ"
"เทนโกคุ โนะ ยาริ [天国の槍] หอกแหลนแห่งแดนสวรรค์ เรียกผมว่า 'เทน' ก็ได้ครับ"
"ฉันไม่ได้ถามฉายา ชื่อของนายละ"
"บอกไม่ได้ครับ" เทนตอบกลับทันควัน
"หมายความว่าไงบอกไม่ได้"
"อย่ารู้จะดีกว่าครับ ไม่อยากให้เพื่อนร่วมทีมต้องลำบากใจ" หมอนี่หมายความว่าไงนะ
"เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน เพื่อนร่วมทีม?"
"ครับ ผมจะมาขอร่วมทีมด้วยนะครับ" เทนยิ้ม
"เดี๋ยวก่อนๆ ฉันไม่ใช่หัวหน้าทีมหรอกนะ ต้องรอกรกฎกับจักรตัดสินใจด้วย"
"งั้นเหรอครับ ก็ได้ครับ ผมคิดว่าคนอย่าง 'มาโฮวซึไค [魔法使い]' คงไม่ว่าอะไร"
"ไง มาถึงก่อนเหรอ กันย์" กรกฎเดินเข้ามาทักทาย
"โอ้ นอนหลับฝันดีมั้ยเอ่ย?" จักรถามเชิงหยอกล้อ
"เอ๊ะ นั่นใครนะ" กรกฎถามหลังจากสังเกตุเห็นเทน
"ผม หอกแหลนแห่งแดนสวรรค์ 'เทน' ได้รับภารกิจให้รวมทีม จึงอยากอยู่ทีมเดียวกับพวกคุณนะครับ"
"อ๋อ อื้ม ได้เลยๆ งี้ก็ขาดอีกคนซินะ" กรกฎตอบรับหน้าตาเฉย
"เฮ้ยๆ จะดีเหรอกรกฎ" ผมกระซิบข้างหูเธอ
"ทำไมละ หาง่ายๆไม่ชอบเรอะ"
"ไม่ใช่อย่างนั้น หมายถึงว่าหมอนี่เชื่อใจได้เรอะ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก Slayer ทุกคนมีเป้าหมายของตัวเอง สุดท้ายแล้วก็ต้องแย่งชิงกันอยู่ดี"
"อา... อื้ม" ผมอดคิดถึงตอนที่พวกเราสามคนต้องแย่งชิงรางวัลกันเองไม่ได้
"ทุกคน...ซินะ" ผมพูดเบาๆ
"เอาละๆ เหลืออีกคนเดียว เพราะฉะนั้น จัดการเลยจักร!" กรกฎพูดแล้วชูนิ้วชี้ขึ้นเหมือนประกาศความสำเร็จ
"จัดให้เลย หึหึ" จักรใช้สองมือปิดหูตัวเองไว้ แล้วหลับตาลง
"ทำอะไรนะ" ผมถามกรกฎ
"หนึ่งในเวทย์มนต์ของจักรไงละ Slayer Detector" กรกฎอธิบาย
"....มาจุทสึ...." เทนเอ่ยออกมา
"เจอแล้ว! ทางนั้น" จักรลืมตาขึ้น แล้ววิ่งนำไปทันที
"ตามไปเร็ว" กรกฎสั่ง แน่นอนว่าพวกผมที่เหลือวิ่งตามไปในทันที
พวกเราวิ่งไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ ขึ้นบันได 4 ชั้น และเราก็ได้พบกับ.....โรงเรียนกวดวิชา
"นี่มัน...อะไรว่ะเนี่ย" ผมร้องถามจักร
"...ออกมาแล้ว" จักรพูดออกมา
มีเสียงผู้คนกระซิบกระซาบกันซึงแซ่ ทุกคนต่างมองไปที่ประตูของโรงเรียนกวดวิชานั้นเป็นตาเดียว ผู้ที่ดึงดูดให้ทุกคนจ้องมองนั้นคือเด็กสาววัยรุ่น อายุไม่น่าเกิน 18 ผอมสูง ผิวขาวผ่อง ดวงตาสีน้ำผึ้งงดงามสะท้อนแสงอยู่ในตา ผมสีขาวยาวสลวย มีหูแมวขนปุกปุยอยู่บนศีรษะและหางแมวโผล่ออกมาจากกระโปรงยาวพริ้วของเธอ
"นี่มัน... คอสเพลย์งั้นเรอะ" ผมเอ่ยออกมาเบาๆ
"เนโกะมิมิ [猫耳]..." เทนพูดพลางทำตาเป็นประกาย
"ฉันจัดการเอง พวกนายรออยู่นี่แหละ" กรกฎพูด แล้วเดินเข้าไปหาคอสเพลเยอร์สาวคนนั้น
พวกเราคิดว่ากรกฎคงไปไม่นาน แต่ว่าคงคิดผิด ผ่านไป 10 นาทีกรกฎก็ยังไม่กลับมา พวกเราจึงไปนั่งลงตรงม้านั่งแถวๆนั้น
"จักร เมื่อกี้นายใช้พลังอะไรนะ เวทย์มนต์เหรอ" ผมเปิดประเด็น
"ใช่แล้วละ แต่ใช้ได้วันละครั้งละนะ" จักรตอบ
"นายเป็นอะไรกันนะ ฉันไม่เขื่อหรอกนะว่านายจะเป็นพ่อมดอะไรพรรค์นั้นนะ"
"พลังแท้ไงละครับ" เทนตอบแทนจักร
"อะไรละนั่น" ผมหันไปมองเทน
" Slayer อย่างพวกเรานะ จะมีพลังพิเศษกันคนละอย่างสองอย่างครับ พวกเราเรียกมันว่า'พลังแท้' ส่วนอาวุธที่โผล่ออกมาให้โลกเทียม ก็คือพลังเทียม" เทนอธิบาย
"เข้าใจละ เออนี่ แล้วพวกเทพมีกี่แบบหรอ เห็นกรกฎเรียกวอลเฟนว่าเทพร่างสัตว์นี่"
"ครับ เทพมีทั้งหมด 3 แบบ [สัตว์] [ธาตุ] และ [จิต] แต่พวกจิตหาพบได้ยากมากครับ"
"อื้มม แล้วพลังแท้ของฉันคืออะไรละเนี่ย"
"ไม่มีใครรู้นอกจากตัวนายเองหรอกน่า" จักรพูดพลางมองมือตัวเอง
"แล้วเทนละ มีพลังอะไรเหรอ?"
"อ๋อ ของผมน่ะ..."
"กรี๊ดดดดดดด" บึ้ม!!!
สิ้นเสียงระเบิด ผู้คนต่างวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง เหลืออยู่เพียงสองร่างเท่านั้น ร่างหนึ่งนอนอยู่กลางควันระเบิด อีกร่างกำลังเดินเข้ามาใกล้
"กรกฎ!!!" ผมตะโกนเรียกเพื่อนที่นอนไม่ได้สติอยู่บนพื้น
แต่สายไปซะแล้ว นักคอสสาวอยู่ใกล้เกินกว่าที่ผมจะวิ่งไปทัน มือของนักคอสสาวกำลังจะถึงลำคอของกรกฎซะแล้ว
ตูม!!! เทนพุ่งตัวออกไปด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ คว้าเอาร่างกรกฎไว้ได้ก่อนที่จะเสียท่า
"ชิ อย่ามายุ่งน่าแก!" นักคอสสาวแผดเสียงกร้าว
"นี่เป็นเพื่อนร่วมทีมของผม ไม่ยอมให้ทำร้ายง่ายๆหรอกนะครับ" เทนตอบเสียงแข็ง
"แก! คิดจะทำอะไรนะ" จักรตะคอกใส่เธอ
"...ยะ ...อย่านะ ...สู้ไม่ได้หรอก" กรกฎได้สติแล้วพยายามพูดออกมา
"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยกรกฎ" ผมถามด้วยความสงสัย ว่าทำไม Slayer ถึงได้ทำร้ายพวกเดียวกัน แถมยังทำให้กรกฏบาดเจ็บได้ขนาดนี้
"ยัยนั้นบอกว่าพวกเราอ่อนแอเกินไป ถ้าอยากได้เธอมาร่วมทีมก็ให้สู้ให้ชนะเธอ" กรกฎตอบ
"ใช่แล้วๆ ฮิฮิฮิ" นักคอสสาวเดินยิ้มย่องเข้ามาหาพวกผม
"เธอ... คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่นะ!" ผมพูดใส่เธอเสียงดัง
"ก็คัดเลือกไง คัดเลือกสมาชิกที่ดีที่สุด เพื่อจะได้ชนะไงละ แต่ยัยนั่นนะ อ่อนแอสุดๆเลยน้า"
"......"
"ว่าไงละพวกนาย เข้ามาพร้อมๆกันเลยก็ได้น้า รินจังไม่ขัดข้องอยูแล้วน้า" รินพูดแล้วทำท่าน่ารักใส่ แต่สิ่งที่ผมคิดอยู่มีเพียงแค่จะอัดเธอให้สำนึกเท่านั้น
"เทน ไม่ต้อง นายด้วยนะจักร" ผมเอ่ยปากห้ามเทนที่กำลังจะแกะห่อผ้าออกมา
"แต่ว่า..." เทนและจักรพูดพร้อมกัน
"ไม่เป็นไร แค่นี้ฉันเอาอยู่" ผมมั่นใจว่ากับแค่ยัยนักคอสนิสัยเสียนี่ ไม่น่าเกินมือผม
"ต๋ายตาย มั่นใจจริงนะ เข้ามาเลย" รินส่งเสียงยั่วประสาท
"ย้ากกกกกกกก" ผมวิ่งเข้าไปหาเธอ ง้างหมัดขวาเตรียมตัวต่อย แต่ทว่าเธอหลบได้อย่างพริ้วไหว แล้วฟาดหน้าแข็วเรียวเล็กแต่ทรงพลังเข้ามาเต็มๆสีข้างผม
"ง้างหมัดมาแต่ไกลเลยนะ กลัวคนไม่รู้เหรอไงว่าจะต่อยนะ" รินพูดถากถาง ผมพุ่งเข้าไปอีกครั้ง แต่รินก็หลบได้อีก และเอามือเหวี่ยงผมกระเด็นไป
"แต่รินจังก็ไม่ได้บอกให้พุ่งเข้ามาโดยไม่เตรียมตัวจู่โจมน้า" รินพูดแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย
"นายสองคนนะ จะรอให้หมอนี่ตายก่อนแล้วค่อยเข้ามาเหรอไงห๊ะ" รินพูดแล้วมองไปทางจักรกับเทน
"ฉัน...ยังไม่แพ้หรอกน่ะ!!!" ผมตะโกนแล้วพุ่งเข้าไปอีก รินหลบอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่พ้น ผมเหวี่ยงขาขวาออกไป พลั่ก! เข้าไปเต็มๆหน้าริน ทำเอารินกลิ้งไปชนกับกำแพง
"บังอาจมากนะแก ถ้าเกิดรินจังไม่น่ารัก จะรับผิดชอบยังไงย่ะ" รินตะโกนเสียงแหลม แล้วพุ่งเข้ามาอย่างเร็ว เร็วมากจนผมมองไม่ทัน
เปรี้ยง! พลั่ก! บึ้ก! ตู้ม! รินเตะตัดขาผม ทำเอาผมเสียหลัก แล้วจึงถีบเข้าที่ท้อง ตามด้วยชกเข้าที่หน้า ปิดฉากด้วยถีบขาคู่เข้าเต็มหลัง ผมกระเด็นไปชนลังใส่ของ ทำให้แก้วที่อยู่ข้างในแตกกระจายออกมา
"อ๊ากกกกกก" ผมร้องอย่างเจ็บปวด หลังจากที่เศษแก้วทิ่มเข้าที่แขนขวาของผม
"ต๋ายตาย เลือดไหลแล้วอะ ทำไงดีๆ ฮิฮิ" รินทำท่าล้อเลียน แล้วเดินเข้ามาหาผม
"กันย์!" จักรวิ่งเข้ามาหาผม แต่โดนเทนขวางเอาไว้ 'ดีมากเทน อย่างน้อยนายก็เป็นคนที่รู้จักรักษาเกียร์ติคนอื่นละนะ' ผมคิด เพราะว่าผมไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณคนอื่นอย่างมาก จึงไม่อยากถูกคนอื่นช่วยเป็นที่สุด
"ลาก่อนนะจ๊ะ" รินพูด แล้วพุ่งเข้ามาในทันที
'พลังแท้' ของผมคืออะไรนะ สุดท้ายก็ไม่ได้รู้เรอะเนี่ย บ้าจริงเลยนะ สิ้นความคิดของผม พื้นรอบๆตัวผมก็แตกออก ทำให้ทั้งผมและรินร่วงลงไป
หมับ! ผมจับขอบพื้นที่แตกไว้ได้ทัน อีกมือก็จับมือของนักคอสสาวไว้
"นายทำบ้าอะไรนะ ปล่อยฉันนะ" รินพูดแล้วดิ้นไปมา
"อยากตกไปตายเรอะไงนะ นิ่งๆเซ่" ผมพูด
"ตายก็เรื่องของฉันสิ นายมายุ่งอะไรเล่า"
"เรื่องของเธอที่ไหนกันละ ฉันตัดสินใจแล้ว เธอเก่งมาก เพราะฉะนั้นเธอต้องมาเป็นหนึ่งในสมาชิกของทีมเรา!" สิ้นเสียงประกาศกร้าวของผม รินก้มหน้าลง แล้วพึมพำอะไรบางอย่างเบาๆ
"อย่านะ...อย่ามาทำดีกับฉันนะ..."
"ว่าแต่จะขึ้นไปยังไงละเ..." ผมพูดไม่ทันจบ เทนก็มาดึงมือพวกผมสองคนขึ้นไป
"ผมแค่จะมาช่วยเธอนะครับ ไม่ได้จะช่วยคุณหรอก" เทนพูดกับผม
"อา.. ยังไงก็ขอบใจละกัน" ผมบอกกับเทน เทนตอบกลับมาด้วยการยิ้มน้อยๆ
"นั่นนะ นายพูดเองเออเองไม่ใช่เรอะไงย่ะ ที่จะเอายัยนั่นมาร่วมทีมนะ" กรกฎพูดกับผม
"อ่า... รินเองก็เก่งไม่ใช่เหรอ ก็ดีแล้วนี่นา" ผมพูดเสียงอ่อย
"ขอโทษนะ ที่นายพูดว่าจะเอาฉันร่วมทีมนะ จริงรึเปล่า" รินเดินเข้ามาหาผม
"ก็จริงนะสิ ริน จากนี้เธอคือเพื่อนของเรานะ" ผมพูดกับริน
"อ๊ะ..." รินไม่พูดอะไร อยู่ดีๆก็ก้มหน้าไป
"เหวอ!" ผมอุทานออกมา เพราะที่ดวงตาสีน้ำผึ้งกลมโตของรินมีน้ำตาคลออยู่
"ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ" รินพูดขอบคุณพลางร้องไห้ไปพลาง ผมอดคิดไม่ได้จริงๆว่าอะไรกันนะ ทำให้คนบ้าการต่อสู้แบบเมื่อกี้ร้องไห้ได้ เพราะคำว่า'เพื่อน'ที่ผมพูดออกไปงั้นเหรอ...
ครืด... ครืด... มือถือของทุกคนสั่น(ยกเว้นของรินที่มีเสียงแมวร้องเมี๊ยวๆแทน)
Mission Complete! : ภารกิจที่ 1 สำเร็จ
"ให้ตายเถอะ ยัยมาริน แอบดูอยู่ที่ไหนกันนะ" ผมพูดกับตัวเอง
ผมได้รับมอบหมายให้เป็นคนคิดชื่อทีม ซึ่งกรกฎบอกว่าเอาชื่อเท่ๆ จักรบอกว่าเอาชื่อแนวๆ รินบอกว่าเอาชื่อน่ารักๆ เทนบอกว่าเอาชื่อภาษาญี่ปุ่น(ในที่สุดผมก็ได้รู้ว่าเทนมาจากประเทศอะไร แต่ก็ยังไม่รู้ชื่อจริงๆอยู่ดี)
"บ้าจริง ไอ้พวกนี้ เอาแต่ใจจริงๆนะ" ผมบ่น ขณะที่มือขวาจับปากกาและอีกมือกำลังเปิดหาคำศัพท์ใน [พจนานุกรม ไทย-ญี่ปุ่น]
"เอาละ... ชื่อนี้ล่ะ!" ผมพูดกับตัวเอง แล้วโยนกระดาษที่มีภาษาอังกฤษเขียนไว้ว่า [Kyo-Kikan -凶汉機関- ]
Next Chapter : Cooperation!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น